نگاهی به کتاب تردید بابک احمدی

نقدی بر کتاب تردید بابک احمدی
پیوستی ازکتاب گذار از مدرنیته؟ نیچه، فوکو، لیوتار، دریدا ،شاهرخ حقیقی، استاد فلسفه دانشگاه کالیفرنیا.
شاهرخ حقیقی در دیباچۀ چاپِ اول کتابش می گوید:
آخرین بخش کتاب، «ملاحظاتی در بارۀ کتاب تردید» در بهار سال 99 نگاشته شد . غرض من در ابتدا فقط اشاره به این نکته در پانویس بود که کتاب تردید کوششی است ناموفق در دفاع از نسبیت باوری به زبان فارسی. در عمل اما حتی توضیح محتصر چند نکتل کلی در بارۀ این کتاب در حد یک پانویس ناممکن بود و سرانجام به مقاله ای بلند تبدیل شد که زیر عنوان «پیوست» در پایان کتاب آمده است. چه بسا کتاب تردید بهترین کار نویسندۀ آن، بابک احمدی، نباشد. اما حقیقت آن است که این کتاب بیانگر و رواج دهندۀ بعضی از عادت های فکری است که به گمان من منفی و مضر است و باید موضوع بخث انتقادی قرار گیرد. از جمله عادت های فکری که با آثاری نظیر کتاب تردید تشدید و تأیید می شود این هاست: یکی دانستن مبهم گویی با ژرف اندیشی؛ استناد به نام های مشهور و دهن پرکن به جای استدلال؛ تکرار احکام به شکل های گوناگون و به ویژه با زبان استعاره برای جاانداختن آن احکام به جای ارائۀ دلیل با بیان روشن و مستقیم در دفاع از آن ها؛ درهم کردن دلبخواهانۀ وجه نظری و وجه اخلاقی و وجه سیاسی عقاید و پریدن از وجهی به وجهی دیگر، بدون در نظر گرفتن میانجی های این وجوه یا حوزه های به گوهر متفاوت.
(شاهرخ حقیقی در دیباچۀ کتاب می افزاید: یکی از هدف های اصلی کتاب حاضر، افزون بر معرفی اندیشۀ پست- مدرن و طرح نکاتی انتقادی در بارۀ آن، تأکید بر وجهی از اندیشه و نگارش فلسفی است که در فرهنگ ما حتی برای بسیاری از دست اندرکاران نیز بیگانه یا بی اهمیت است- یعنی همان روشن اندیشیدن و تعهد بر وجه استدلالی در اندیشۀ فلسفی)